98 calorías ya en lo que llevamos de día... así que... nada más hasta mañana o... quién sabe. No hay vuelta de hoja. Es lo que hay. Es lo que necesita mi cuerpo y mente para volver a sentir que tengo derecho a sonreir cuando me apetezca.
Mi última entrada era muy positiva, cierto; pero las que hace tiempo que me siguen... sabrán que mi positividad dura muy poco; incluso, a veces, me dura tan sólo horas... o... ¡escasos minutos! Sí... soy una desequilibrada. Mi frase "preferida": "o todo o nada" ¡eso es lo que me define!
Soy incapaz de controlar mis emociones, sobre todo, cuando estoy sola. ¡Parezco una loca y mis pensamientos llegan a ser incoherentes! Delante de la gente (depende con cuál y en según qué momentos y situaciones) actúo, finjo, aparento, simulo, engaño, encubro, falseo... disfrazo mi vida.
Soy licenciada en esconder, por ejemplo a mi cari o a mis padres, el ataque de histeria que he tenido hace cinco minutos antes de que ellos llegaran. Sí. Soy capaz de tener un ataque exaltado, sola, en mi casa, pataleando, tirando cosas, lesionándome... y aparecer alguien y... lavarme la cara y fingir que todo va bien, "como siempre" (ironía pura).
¿Eso no es de locos?
Hoy... no tengo más na que decir...
Gracias por estar siempre ahí...
Mi última entrada era muy positiva, cierto; pero las que hace tiempo que me siguen... sabrán que mi positividad dura muy poco; incluso, a veces, me dura tan sólo horas... o... ¡escasos minutos! Sí... soy una desequilibrada. Mi frase "preferida": "o todo o nada" ¡eso es lo que me define!
Soy incapaz de controlar mis emociones, sobre todo, cuando estoy sola. ¡Parezco una loca y mis pensamientos llegan a ser incoherentes! Delante de la gente (depende con cuál y en según qué momentos y situaciones) actúo, finjo, aparento, simulo, engaño, encubro, falseo... disfrazo mi vida.
Soy licenciada en esconder, por ejemplo a mi cari o a mis padres, el ataque de histeria que he tenido hace cinco minutos antes de que ellos llegaran. Sí. Soy capaz de tener un ataque exaltado, sola, en mi casa, pataleando, tirando cosas, lesionándome... y aparecer alguien y... lavarme la cara y fingir que todo va bien, "como siempre" (ironía pura).
¿Eso no es de locos?
Hoy... no tengo más na que decir...
Gracias por estar siempre ahí...
Hola cieloo, lo que te pasa a ti también me suele pasar a mi.. creo que soy borderline (trastorno de la personalidad que se caracteriza primariamente por desregulación emocional, pensamiento extremadamente polarizado y relaciones interpersonales caóticas...etc) aunque bueno hay cosas peores que esto, hay gente que tiene este trastorno y nadie se da cuenta xD nosotras sí lo notamos pero los demás quizás no tanto. Pero ya te digo que hay muchas muchos trastornos diferentes o quizás no tengas nada :)!! si te interesa a lo último de este post te pongo los síntomas.
ResponderEliminarrespecto a tu post, si soy altilla pero por desgracia tengo las piernas 'cortas' y además bastante gorditas (con relación al resto del cuerpo =( ) además no parece que mi peso sea casi 50 =S tendré que ir a la farmacia porque ya no me fío de mi báscula ¬¬
un besito guapa(K) no te desanimes que no sirve para nada :)
Síntomas afectivos
1.- Inestabilidad afectiva debida a una notable reactividad del estado de ánimo (p. ej., episodios de intensa disforia, irritabilidad o ansiedad, que suelen durar unas horas y rara vez unos días).
2.- Ira inapropiada e intensa o dificultades para controlarla (p. ej., muestras frecuentes de mal genio, enfado constante, peleas físicas recurrentes).
3.- Sentimientos crónicos de vacío o inutilidad.
Síntomas impulsivos
4.- Comportamientos, intentos o amenazas suicidas recurrentes o comportamiento de automutilación.
5.- Un patrón de relaciones interpersonales inestables e intensas caracterizado por extremos de idealización y devaluación.
6.- Impulsividad en al menos dos áreas que es potencialmente dañina para sí mismo (p. ej.,gastos, sexo, abuso de sustancias, conducción temeraria, atracones de comida). Nota: no incluir los comportamientos suicidas o de automutilación que se recogen en el Criterio 4.
Síntomas interpersonales
7.- Esfuerzos frenéticos para evitar un abandono real o imaginado. Nota: no incluir los comportamientos suicidas o de automutilación que se recogen en el Criterio 4.
8.- Alteración de la identidad: autoimagen o sentido de sí mismo acusada y persistentemente inestable.
Síntomas cognitivos
9.- Ideación paranoide transitoria relacionada con el estrés o síntomas disociativos graves.
Hola guapa!
ResponderEliminarMuchas gracias por tu comentario de apoyo :)
Entiendo perfectamente lo que te pasa, porque a mi tambien me dan muchas veces esos ataques de histeria y esos cambios de humor. Eso si, cuando estoy sola, como tú delante de la gente finjo que no me pasa nada. No creo que sea de locos, simplemente que no sabemos expresar nuestros sentimientos y emociones delante de la gente, por eso explotamos cuando estamos solas.
Yo lo que hago cuando me pasa eso, cuando ya se me ha pasado,intento tranquilizarme y escribir todo lo que se me pasa por la cabeza. Quizas no solucione nada, pero por lo menos me ayuda a desogarme, por eso creo que poder crear un blog y contar lo que nos pasa es una buena idea.
No te preocupes, todas tenemos un mal momento, ya veras como se te pasa, piensa en positivo.
Un beso muy grande y cuidate mucho! :)
pd: te dejo mi msn: simplecuriosidad@hotmail.com ;)
està clar que encara ens hi costa mantenir-nos serenes i calmades davant els problemes de la vida o, millor dit, les coses que no ens agraden gaire..
ResponderEliminaraixí que el millor que podem fer-ne és relaxar-nos pensant que és millor explotar cap a fora que cap a dins, pq això sí q ens faría pols.
anima't maketa, q ets un solaso!! fes com jo: en lloc de quedar-te amargada i trista pel que ha passat, tracta d tirar endavant.. acabo d llegir k em dius q el valor només està a dintre meu.. idò (doncs xd) jo et dic el mateix a tu.. pq si ho veus amb mi, és pq ho estàs reflexant de tu mateixa. I saps q tu dic de debò, no per fer-te la pilota.. és el que penso!!
t'estimo un munt i vull veure un somriure SINCÈR! d'orella a orella..
(LLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLLL) !
si em necessites ja saps on trobar-me ;)
Hola! Entiendo lo que dices en mi entrada de no querer que tus hijos sean gordos. A mi me pone super triste la gente GORDA, pero no la gente como yo, que le sobran 10 o 12 kilos, la gente obesa de verdad que le sobran 30 o 40. Me produce una tristeza y un desasosiego enormes. Yo no quiero tener hijos tampoco, y no solo para que no sean gordos y se sientan como una mierda toda su vida, sino porque me siento incapaz de hacerlos felices y siento que me odiarán y desearán no haber nacido porque esta vida es una mierda. Menuda paranoia no? Afortunadamente Encantador tampoco quiere traer niños a este mundo. Un beso guapa!
ResponderEliminarHola guapísima! Antes que nada te quiero dar las gracias por compartir tus intakes con nosotras... sos una excelente compañera y una divina persona y muuuy generosa ...más alla de que tu pienses que estás loca!! jaja Me río porque de momentos me siento igual, lo unico que yo no pataleo ni tiro cosas, me gusrdo la furia y cuanto más pateo el colchon de mi cama (que tontita no?) pero bue... al igual que vos me llamo solcita TODO O NADA!! ese es mi apellido SOY UN DESASTRE! y la alegria me dura horas.. entusiasmada con la carrera y aca estoy hecha trisas nuevamene Te adoro nenita! besos
ResponderEliminarNo ocultes lo que sientes, gritalo si es necesario, sacalo de ti, no estas sola, no te ahogues, tenes mucho por delante.
ResponderEliminar=)
Hola pekeña, a mi tambien me pasa, soy asi de extrema o no siento nada o siento demasiado, o como hasta reventar o no como nada... ahora despues de unos dias de atracones interminables y noches de insomnio me he decidido ha hacer ayuno durante dos semanas e ir a por todas... ya ire informando, bueno guapi muchos besos y abrazos y mucho animo para cumplir todas tus metas
ResponderEliminaryeah te entiendo, yo tamb soy 10 puntos en fingir cuando todo esta mal
ResponderEliminarponer mi mejor caraaaa y salir paara q los otros no se den cuenta
sin embargo tamb se mentir cuando quiero que alguien se de cuenta de algo q siento, por eso todos piensan q me conocen y sin embargo...
bueno mcua suerte prin
espero q tengas suerte cn tus dietsa
beso grande
me gusta la forma en que escribes , y es verdad disfrazammos nuestras vidas porque disfrazamos la manera en que sentimos por dentro.. porque da miedo el no ser entendida , yo por ejemplo y supongo que como tu hemos acostumbrado a nuestro alrededor a una forma de ser nuestra que no es la verdadera , yo puedo parecer una chica de lo más normal si pequeñas maniasmis complejos epro para nada la frustacion que llevo dentro por ser tan exigente conmigo misma y después tan debil como para no autocontrolar mis emociones , soy impulsiva pero por encima de todo me escondo para ocultar a los demás mi " locura" o " desgracia" .. como evitar defectos.. es cuestion de aceptarse.. y eso a mi por lo menos me cuesta .. prefiero aceptar que tengo que canviar que aceptar que soy asi y "rendirme"
ResponderEliminargracias por tus post , de verdad , eres genial.
Vicky....hola preciosa...
ResponderEliminar